Eerst even voorstellen

 Lieve lezers,

Mijn naam is Danique, 24 jaar en ik heb een vorm van autisme. Namelijk om precies te zijn, PDD-NOS.

Met mijn blog wil ik kwijt wat ik dagelijks mee maak en ik hoop dat -als het door andere wordt gelezen- ik er andere mee kan helpen. Of als er dingen worden herkent, adviezen/tips uit te wisselen.

Laat ik bij het begin beginnen. 

Toen ik jong was liep ik altijd achter op veel vlakken dan andere kinderen. Ik sprak pas toen ik 2 jaar was ongeveer, liep ook pas later maar daarentegen was ik wel snel zindelijk. Ook liep ik achter op school. In het begin met taal en rekenen. Ik kon niet mee komen met mijn leeftijdsgenootjes. Hierdoor werd er al snel duidelijk dat er 'iets' met mij aan de hand was. 

Daardoor kwamen er onderzoeken en ging ik naar verschillende instanties om testen te doen. Hier kwam dus uit dat ik PDD-NOS had. Ik was 6 á 7 jaar toen de diagnose werd gesteld. Vervolgens bleef ik altijd extra hulp houden vanuit scholen. Vanaf de basisschool tot aan het MBO. Dit heeft zeker geholpen. 

Verder had ik enorme moeite om vrienden te maken. Op de bassischool had ik één beste vriendin en met haar ging ik ook na schooltijd om. Nu wij ouder zijn zien we elkaar nog regelmatig. Maar goed, veel vrienden had ik dus niet. Ik was namelijk erg verlegen, onzeker en ik begreep andere niet goed.

Mijn thuissituatie was - wat ik mij kan herinneren - goed. Ik ben opgegroeid met beide ouders en ik heb een broertje met asperger (ook een vorm van autisme). Ook hadden we katten. Ik ben dol op katten!. Uiteindelijk zijn onze ouders gescheiden, maar hun wilde wel dat er niet teveel veranderingen voor ons zouden plaats vinden. Daarom bleven wij bij papa wonen in het ouderlijk huis en ging mijn moeder naar lelystad. Wij zagen mama maar 1 weekend in de 2 weken.

Natuurlijk niet allemaal even leuk, dat kan ook niet. Ik heb voor nu mijn begin verhaal gedaan.

Liefs,

Mij