overprikkeld

Vandaag was ik lekker aan het werk. Het ging de hele dag goed. Lekker bijgevuld, klanten geholpen en ze waren blij met mijn advies. Ook gezellig met mijn collega's en er was taart, daar zijn wij dol op. Veel gelachen, want einde dag worden we vaak een beetje melig.

Tot dat we de kassa gingen afsluiten. Het ging anders dan normaal, dus mijn hoofd kreeg kortsluiting (zo voelt het ook) en ik snapte het niet goed meer. Het is wel gelukt, maar ik raakte waarschijnlijk toch overprikkeld door alles en ik barste in huilen uit. Terwijl ik dit absoluut niet wil. Schaam ik mij nog steeds voor. 

Ik voelde mij niet moe of iets, maar weet nog steeds mijn grenzen niet betreft mijn moeheid en overprikkeling. Dus dan hoeft er maar iets te gebeuren en dan boem: ik huil. Of ik ga gewoon net zo lang door tot ik zo extreem moe ben. 

Naar mijn lieve collega: dankjewel dat je er voor mij was! Het ligt zeker niet aan jou en je probeerde mij rustig te krijgen. Alleen op dat moment lukt dat niet. Ben blij met jou als collega! En sorry. 

Liefs,

Mij