Werk en autisme deel 1

Ik ben begonnen met werken op mijn 18e in een winkel. Dit was mijn eerste bijbaantje en ik had het er naar mijn zin en voelde mij op mijn gemak. In het begin werkte ik er alleen in het weekend, want ik had doordeweeks school en stage (mbo 1). Ik merkte dat dit wel zwaar was, maar ging gewoon door. Want ik hoorde van collega's en mijn omgeving dat dat normaal was. Hierdoor was ik continue extreem moe. Ook duurde het anderhalf jaar voordat ik kassa ging draaien. Ik durfde niet met klanten te communiceren aan de kassa en was niet snel met het geld teruggeven. En dan gaan klanten ook nog opmerkingen maken waar je niks aan hebt. Ach, uiteindelijk is het goed gekomen. Het heeft alleen wat langer geduurd. 

Nadat ik was geslaagd van mbo 1, had ik een tussenjaar genomen om lekker te werken in de winkel. Ik had even rust nodig van school. Dit ging goed en vond het leuk dus besloot om mbo 2 in BBL vorm te gaan volgen waar ik werkte. Dit werd 24 uur werken en 1 dag school. 

Het was goed geregeld, maar ik was een behoorlijke stresskip. Ik probeerde echt mijn best te doen om te werken, te leren, examens te halen en dan nog (ergens) een sociaal leven te onderhouden. Het brak mij op, maar dit wilde ik niet inzien. Ik besef mij nu pas dat ik al over mijn grenzen heen ga sinds die tijd.. en ik ben nu 24.

Ik moest echt van het kleinste ding al huilen op werk. Als een klant wat zei waarvan ik onzeker raakte (meeste van de tijd voelde ik mij al heel onzeker) dan raakte ik al in paniek en moest ik huilen. Dit is niet handig als je achter de kassa staat. Ik zei ook al vaak tegen mijn collega's dat ik het snapte als ze mij irritant vonden. Maar ze zeiden altijd 'Nee, klanten moeten niet zo naar doen. Hier kan jij niks aan doen'. Achteraf gezien weet ik ook dat mensen vaak het een zeggen en wat anders bedoelen..

In die tijd bij die winkel heb ik na mbo 2 ook nog mbo 3 afgerond. Alleen toen begon ik het al een stuk minder leuk te vinden om er te werken, omdat ik wist wat ik wel leuk vond. En dat was de klanten echt adviseren. Bij deze winkel stond ik achter de kassa, was ik aan het bijvullen of aan het opruimen. Na een paar jaar heb ik dat wel gezien. 

Waar ik ook achter ben gekomen is -mede doordat ik mijn grenzen niet wist- dat ik vaak down gevoelens had in die tijd. Dat heb ik nooit helemaal verwerkt. Ik kreeg wel gesprekken vanuit voortzet, dit heeft ook geholpen.  En daarom schrijf ik nu ook alles van mij af, om het een plek te geven en dat mijn hoofd niet zo chaotisch is 

Moet wel zeggen dat ik zeker veel heb geleerd van mijn collega's en school. Zonder hun zou ik ook niet zijn waar ik nu ben, dus het is een goede basis geweest. 

Na deze winkel ben nog naar 2 andere winkels gegaan, maar vanwege corona ontslagen of het was niet de juiste plek. Waar ik nu werk zit ik veel meer op mijn plek. Dit kan je lezen in deel 2.

Liefs,

Mij