'fouten maken mag'

Het is misschien voor jou wat kleins, voor mij is dat het niet. Ik wil het altijd goed doen. Zodra ik er op wordt gewezen dat ik het 'fout' of beter anders kan doen, schiet ik in de verdediging. In mijn ogen heb ik het toch goed gedaan? Ik bedoelde het wel goed. Probeer de ander te begrijpen waarom het anders moet. Maar dan alsnog wil ik je het graag uitleggen wat mijn redenen zijn om het te doen, in de hoop dat je mij begrijpt. 

Helaas, kon ik het maar, gewoon accepteren dat het de volgende keer anders moet en loslaten. Bij mij werkt dat niet zo, want ik zit er vervolgens de hele dag mee in mijn hoofd en raak erdoor van slag. Ik wil helemaal niet huilen door zoiets 'kleins' maar dat gebeurd van zelf, hoe vaak ik ook tegen mijzelf zeg dat het niet erg is als ik iets 'fout' heb gedaan. 

Ik probeer tegen mijzelf te zeggen 'fouten maken mag' maar het voelt als falen. In mijn ogen doet iedereen het 'perfect' en weet wat ze aan het doen zijn.. terwijl ik er maar een beetje bij loop. 

- 

Ik heb hulp aangevraagd, want zoals je leest kan dit niet langer zo. Voor mijzelf niet en voor mijn omgeving ook niet. Ik heb hulp nodig hierbij om mijzelf te verbeteren en te accepteren hoe ik in elkaar zit, maar ook om dingen te kunnen accepteren zoals ze zijn en te kunnen loslaten. Dat fouten maken mag, en als ik hierop wordt gewezen dat dat ook oké is. Dat dat niet hetzelfde is als falen is.

-

Liefs,

Mij