prikkels op werk & communicatie klanten

Vandaag merkte ik eindelijk eens duidelijk wat mij overprikkeld maakten. Aangezien ik er mee bezig ben te ontdekken wat mijn grenzen zijn hierin ben ik blij dat ik iets heb kunnen ontdekken:

Dit keer was het op werk. Tussen 17-18 uur is het vaak heel druk. Iedereen komt tegelijk en dan is het helpen aan de kassa, in de winkel en ondertussen nog andere taken proberen af te maken. 

Het is niet anders, en ik vind het opzich wel fijn om druk bezig te zijn. Maar toch doordat alles tegelijk gebeurd komen er te veel prikkels binnen en moest die muziek uit. Dat verergert het namelijk. Ik kan dan helemaal niet meer tot rust komen. Terwijl de muziek de hele dag heeft aan gestaan.

Waarschijnlijk is het ook omdat ik dan van 9-18 heb gewerkt en einde van de dag ben ik gewoon moe.

Nog wat 'autistische' kenmerken van mij: 

Ik ben erg van de tijd. Als ik 18:00 klaar ben met werk wil ik uiterlijk 18:20 de deur uit zijn zodat ik mijn trein haal. Anders ga ik stressen (en ja, voor jou is dat misschien iets makkelijks om los te laten. Want ik kan denken 'dan pak ik een later' maar dan ga ik al gauw stressen. Dus nee, mijn brein werkt niet altijd mee). 

Dit heb ik ook in de ochtend. Ik heb altijd voor werk dezelfde trein en ga altijd dezelfde tijd weg. Ik hou niet van te laat komen. Maar weet wel dat er iets kan gebeuren waardoor ik eventueel later op werk kan zijn. En dan stel ik mijn collega's op de hoogte. 

Zo ontstond er ook miscommunicatie vandaag op werk met een klant. Zij vroeg een vangnet voor een kat. Dus ik vroeg 'wilt u een kat vangen?' ja, dat leek mij een logische vraag maar ze keek mij verbaasd aan. Ze bedoelde een katten net voor het balkon.. Oke, ik probeerde er nog wat leuks van te maken maar ze reageerde nergens op. Dan niet hè? Maar die wij hadden waren zwart en zij wilde transparante netten. Helaas voor mevrouw.

Er was ook een andere dame die vroeg 'of het reismandje (wat naast de kassa stond) dezelfde maat was als die zij thuis had of dat er nog grotere bestaan'. Waarop ik vroeg 'u bedoeld precies deze variant of een andere? Want er bestaan grotere, maar dat zijn niet deze'. Kortom: ik vond haar onduidelijk en zij mij waarschijnlijk ook. Uiteindelijk kwamen we er wel uit gelukkig.

Ach.. we zijn tenslotte allemaal mensen. 

Liefs,

Mij