afhankelijkheid en claim gedrag

Na 24 jaar ben ik er achter gekomen dat ik mij afhankelijk van anderen stelde. Ik ga het proberen uit te leggen.

Mijn hele leven voelde ik mij heel onzeker en dit maakte mij verlegen. Hierdoor durfde ik niks te vragen. Waardoor ik mij afhankelijk van andere maakten. Bijvoorbeeld als die het wel wisten, of zeker van zichzelf waren. 

Uit angst dat de ander geïrriteerd werd vond ik het lastig om iets te vragen. Dit merkte ik vaak op werk. Omdat je dan te maken hebt met collega's en een leidinggevende. 

Op het moment dat de leidinggevende vrij was dan voelde ik mij zeker en wist ik wat ik moest antwoorden. Misschien toch bang om het fout te doen? Zodra de leidinggevende er weer was dan klapte ik dicht en vergat ik wat ik eigenlijk al wist. 

Het is inderdaad heel vreemd. Ik dacht dat is normaal. Omdat ik dat mijzelf heb wijsgemaakt. Maar het is niet normaal. Ik voelde mij niet zeker genoeg. Altijd bang om fouten te maken, het verkeerde te zeggen. 

De opmerking 'dat weet je nu toch wel?' helpt dan helemaal niet mee. Dan krijg ik juist meer angst. 

Dit alles begon al best wel vroeg merk ik nu en hierdoor 'claim' ik mensen. Dat is ook niet de bedoeling. 

Ik ben heel blij dat ik weer iets realiseer, weer wat over mijzelf te weten ben gekomen. Elke keer een stapje dichterbij! 

Proud of myself🙌

Liefs,

Mij