autipas

Dit is mijn autipas. Ook wel autisme pas genoemd. Vroeger toen ik nog klein was, werd deze wel eens gebruikt. Voornamelijk bij pretparken. 

Mijn broertje en ik hadden er beide een, zodat wij niet in de lange rijen hoefden te wachten bij pretparken etc. Officieel zat er een foldertje omheen, die ben ik kwijt. Daar kon je informatie over jezelf in schrijven, zodat anderen wisten hoe ze met je om konden gaan.

Ik kan het op een hand tellen hoevaak ik deze kaart heb gebruikt. Zo vaak gingen wij niet ergens heen waar deze kaart nodig of geldig was, maar het is fijn dat het bestaat. 

Al die jaren heb ik hem bewaard. Hij lag vooral te verstoffen op de kast. Ik gebruik hem nog steeds niet, want voor mij voegt deze kaart niks toe. Ik heb hem niet nodig. 

Naar pretparken ga ik niet vaak, en als ik wel ga kan ik prima wachten in lange rijen. Of ik daar zin in heb is het tweede. Ook kan ik nu beter verwoorden wat ik voel en wat ik nodig heb. 

Dus deze kaart berg ik weer op. Het was een deel van mij wat ik niet meer nodig heb. Telkens als ik hem zie wordt ik eraan herinnerd hoe ver ik ben gekomen. ❤️

Liefs,

Mij