Voelen met je hele lijf

Ik voel weer. 

En het is zoveel, dat het pijn doet. Het maakt mij verdrietig.

Het liefst verstop ik mij even, zodat ik het er kan laten zijn.

Laatst deed ik mee aan trancedans. Je doet een blinddoek op en gaat dansen. Volledig je lichaam het werk laten doen. Het inzicht dat het mij gaf was 'Je doet een masker op, om hem af te doen'. Dat raakte mij.

Ik wil niet meer haasten, snel snel snel en steeds in je hoofd zitten.

Waar ik zo de behoefte aan heb, is onthaasten. Rust. Stilte. 

Zodat ik weer kan genieten van het leven en alles erom heen.

Tijdens de training systemisch werk deden wij een opdracht, waarbij je de ander in de ogen keek. Ik vond dat wel echt heel mooi. Ik kon zien dat zij een sterke vrouw was en ook veel pijn kende. Het besef van mij was dat ik op deze manier de ander veel beter kan begrijpen en zien.

En wat doen wij in het leven? Elkaar vluchtig aan kijken en weer verder. 

Doen we deze dingen allemaal zo vluchtig, zodat we niet hoeven te voelen? Zouden we daar bang voor zijn? Of bang, omdat je niet wilt dat de ander je ziet? Juist omdat je pijn hebt.

Ik voel weerstand als ik aan mijn werk denk. Want ja, het gaat daar ook allemaal zo snel. Het moet altijd beter. Vanaf vandaag wil ik dit niet meer. Ik kies voor mijzelf hierin, anders hou ik het niet vol. Ik ga het wat rustiger aan doen. Niet haasten, snel zijn maar op mijn tempo.

Mijn hele leven paste ik mij aan omdat het sneller moest. Nu zeg ik daar nee tegen. 

Er was een andere opdracht die wij deden tijdens de training en dit ging over het leven. Dat je dat moet nemen en accepteren. Ik voelde voor het woord 'leven' zoveel weerstand. Hiermee zit ik nu in strijd tot acceptatie. Waar ik achter kwam, was dat het leven voor mij gelijkstaat aan alle verwachtingen en dat als ik de keuze had, dat ik hier niet wil zijn, omdat het niets toevoegt dat ik er ben. Ik schrijf dit met pijn in mijn hart. 

Natuurlijk doet het er toe dat ik er ben. Ik zit zoals ik zei, in strijd hiermee innerlijk. Want als het leven er heel anders uitzag; rustiger. Dan had ik hier best willen zijn. 

Daarom de keuze om het rustiger aan te doen. Zodat ik hier ook wil zijn.

De trainster gaf mij dit inzicht. Dat ik die rust nodig heb en dat is wie ik ben. 

En ik heb nog zoveel meer geleerd en inzichten gekregen. Voor nu is dit genoeg.

Dankjewel voor het lezen en ik wens je een mooie, warme, liefdevolle dag waarbij je mag voelen.